Rozdział 8

  -Gdzie jest mama?-Zapytał James ojca. Byli gotowi do wyjazdu na lotnisko.
James napiął szczękę.- Powiedziała, że ma ważne spotkanie którego nie może przełożyć.
Evan prychnął z niesmakiem.- Wiedziałem, że chce się pozbyć Harry'ego, ale poważnie, nie mogła się przynajmniej pożegnać?

-Nie mam żadnego usprawiedliwienia dla zachowania twojej matki.- W Jamesie coś pękło.
Evan spojrzał zdziwiony.- Wszystko w porządku tato?

James westchnął i chwycił starszego syna w objęcia.- Nie, nie jest, wysyłam młodszego syna do innego kraju, i chociaż wiem, że będzie w miejscu, gdzie będzie szczęśliwy, jestem zazdrosny. Chce dla niego jak najlepiej, ale to się wiąże z wyjazdem do Syriusz i Remusa.

-Powiedz mu to tato.- Powiedział Evan, uśmiechając się smutno na trudną sytuację ojca.- To nie jest dużo, ale będzie na nowy początek.
-Czy to co mówiliście o Vernonie, to prawda?-  zapytał ojciec w myślach desperacko modląc, by zaprzeczył.
Evan skinął głową.- Zrzuciłem go z Harry'ego zaklęciem, a babcia Poppy powiedziała, że ma dużo blizn.
-Co to znaczy?- W oczach Jamesa widoczny był strach.

-To nie był pierwszy raz.
James pochylił głowę i oparł się o ścianę.- Oh, Merlinie, co jak zrobiłem.- wyszeptał udręczony.
Evan żałował, że nie może czuć miłości do ojca, w końcu to częściowo jego wina, ale widząc go tak...załamanego, nadzieja ogrzała jego serce. -Co masz zamiar teraz zrobić, myślę że jak już mój braciszek trafi pod opiekę najlepszego przyjaciela i ojców chrzestnych, to powinniśmy zająć się Dursley'ami.

Rozmawiałem z panią Bones i powiedziała że moje świadectwo i wspomnienia wystarczą, więc nie będziemy musieli ciągać Harry'ego po rozprawach.
James skinął głową.

- Też odchodzę.- Powiedział syn.- Zraniłeś mnie tym jak raniłeś Harry'ego. To Albus i Poppy zaproponowali nam ten plan, odchodzę z Anglii.
James westchnął, ale znów kiwnął głową.
-Nic nie musisz mówić tato.- Szepnął Evan przed otwarciem drzwi do skrzydła szpitalego gdzie czekał na niego brat.
-Masz rację. -powiedział James.- Jesteś dorosły.


                                                                 ***************


    Syriusz i Remus stali na lotnisku, cierpliwie czekając na samolot Harry'ego. Cóż, Remus czekał cierpliwie. Syriusz podskakiwał z nogi na nogę jak małe dziecko.
-Widzisz go już?- Spytał Syriusz swojego chłopaka z niepokojem.
-Jeszcze nie Siri, bądź cierpliwy, samolot ledwo wylądował.
-A teraz?
-Jeszcze nie.

Syriusz czekał przez kolejne trzydzieści sekund.- Teraz?
-Nie.- Odpowiedział Remus przewracając oczami. Wtedy wilkołacze zmysły wychwyciły dźwięk kroków maszerujących w dół małym tunelem.- Już słyszę pasażerów.
Syriusz podskakiwał bardziej energicznie, podekscytowany.- Spójrz Remi, widzę go. Nie przegap tych zielonych oczu. Harry!- Krzyknął Syriusz.- Harry, tutaj dzieciaku.- Syriusz machał gorączkowo.

Remus zaśmiał się z partnera i spokojnie podszedł. Idąc w dół pasażu stewardesa pchała wózek, a mały nastolatek szedł obok o kulach. -Harry.- powiedział wilkołak.
Stewardesa podeszła do nich.

- Oh, więc wy musicie być krewnymi Harry'ego.
Jeden mężczyzna podskakiwał krzycząc imię chrześniaka i uśmiechał się szaleńczo, a drugi spokojniejszy człowiek tylko się uśmiechał i pomachał im. Usta Harry'ego uniosły się leciutko i skinął na mężczyzn.
-Więc jesteśmy- stwierdziła wesoło stewardesa.- Wierze że mam kogoś do was. Oto Harry James Potter.
-Harry.- Krzyknął entuzjastycznie Syriusz szczerząc się.- Brakowało nam ciebie dzieciaku.
-Hej dzieciaku.- Remus przywitał się bardziej spokojnie.- Nie można go z nikim pomylić.- zwrócił się do stewardesy.- Dziękuję za opiekę nad nim.

Stewardesa pomachała radośnie i odeszła w stronę platformy, aby upewnić się że reszta pasażerów bezpiecznie wyszła.
-Masz wszystkie swoje kufry dzieciaku?- Zapytał cicho Remus, zerkając na zegarek.
Harry skinął głową i wskazał na plecak i jeden kufer.
-Świetnie, więc chodźmy do domu.- Remus pochylił się i powoli przytulił nastolatka. Evan powiadomił Remusa i Syriusza, że trzeba wykonywać powolne ruchy, by go dotknąć, nie strasząc go.

-Tak Harry, Draco będzie zszokowany. Nie wie że miałeś być dzisiaj.- Też go powoli przytulił.
Harry skinął głową w milczeniu i trochę się zrelaksował. Wiedział że go kochają i nie skrzywdzą go.
Syriusz i Remus wymienili zatroskane spojrzenia nad głową Harry'ego, i poprowadzili go do czekającego samochodu. Evan i Albus powiedzieli im, że Harry jest zamknięty w sobie. Ale widząc to na własne oczy, było gorsze niż słuchać i czytać o tym. Harry patrzał im w oczy i delikatnie się uśmiechał, ale to było wszystko. Mały sztywniał, kiedy był obejmowany i odsuwał się jak tylko mógł.

- Więc tak dzieciaku- Syriusz nadal gadał, nie pozwalając mu się martwić.- Myśleliśmy, że jak już dotrzemy do Forks, to szkoła się kończy, i chcieliśmy zaskoczyć Draco jak cię tam zobaczy, a potem pojechać na wczesną kolację. Co ty na to?

Harry nieznacznie skinął głową, zgadzając się na pomysł.
-Pamiętasz, jak my wszyscy strasznie gotujemy. -Paplał dalej Syriusz.- Jemy w restauracjach lub w fast fudach.
-Wybacz mu Harry- Wtrącił się Remus.- Ale jest zdenerwowany bo ostatnio przytył i rozpacza.
-Hej- zaprotestował animag.- Wcale nie.
Harry tylko uniósł brwi i palcami sprawdził talię chrzestnego.

Syriusz pokazał im dwóm język i nakazał milczenie, na nim wsiadł do auta i uruchomił go, podczas gdy Remus pomógł Harry'emu wsiąść na tylne siedzenie.
-Dobrze dzieciaku.- Powiedział Syriusz gdy dotarli do autostrady.- Mamy jeszcze daleko to się zdrzemnij, a my będziemy w domu zanim się zorientujesz.

Harry posłusznie zamknął oczy i oparł się o siedzenie, wkrótce zasnął.
-Domyślam się że jest zmęczony.- Powiedział cicho Remus, kiedy oddech Harry'ego się wyrównał.
-Prawdopodobnie był zbyt nerwowy w samolocie by spać.- Powiedział Syriusz.- Myślisz, że ten siniak na policzku to po tym jak Lily go uderzyła?

Remus skinął głową.
-Cieszę się, że jest tu teraz.- Syriusz spoglądał w lusterko wsteczne, aby sprawdzić czy jego chrześniak nadal śpi.
-Ja też.
Wkrótce Syriusz wjechał na parking Forks Higs School. Zgasił silnik i odpiął pasy, więc mógł odwrócić się i obudzić Harry'ego.- Harry.- Zawołał go kładąc mu rękę na ramieniu.

Harry obudził się przez nagły dotyk i wzdrygnął się, zanim mógł się opanować.
Syriusz zignorował to i mówił cicho.- Jesteśmy już dzieciaku. Draco powinien tu być za kilka minut.
Harry pokiwał głową.

-Dlaczego nie wyjdziemy, ja nie chce być w samochodzie jak Draco zacznie na nim skakać ze szczęścia, a w ten sposób Draco go szybciej zobaczy.- Powiedział Remus.
Syriusz parsknął śmiechem.- Zrobił to tylko raz a ty mu to ciągle wypominasz.
Wysiedli z samochodu i Remus pomógł Harry'emu. -Tak, był tak podekscytowany że masz do nas przyjechać, aż skakał po fotelu i od tego prawie dostał wstrząs mózgu.
Syriusz zakrył usta starając się powstrzymać chichot.- Już wychodzą.- Powiedział, kiedy odzyskał nad sobą panowanie.

Harry poderwał się nieco, starając się wypatrzyć najlepszego przyjaciela.
Wszyscy nastolatkowie ciekawie przypatrywali się całej trójce. Znali dwóch starszych mężczyzn, ale ten mały zielonooki chłopiec z nogą w gipsie był nowy.

Po około pięciu minutach oczekiwania, w którym wszyscy Cullenowie cicho rozmawiali przyglądając się zielonookiemu, Draco w końcu wyszedł.
Blondyn w pierwszym momencie ich nie zauważył, zagłębiony w myślach. Ale, gdy spojrzał w górę i zobaczył zielone oczy i długie czarne włosy krzyknął z zaskoczenia.- Harry?

Syriusz i Remus skinęli blondynowi i odeszli na bok.
-Harry- Krzyknął Draco upuszczając torbę i biegnąc do małego nastolatka.
Studenci z wrażenia zaczęli się w nich wpatrywać, rzadko słyszeli by Malfoy z kimś rozmawiał, zawsze przez korytarz szedł z godnością, a tu teraz nagle, jeden z nietykalnych, krzycząc biegnie przez parking podrywając w powietrze śnieg.

-Oh Merlinie, Harry jesteś tu w końcu- Krzyknął Draco podbiegając do nastolatka i ciągnąć go do niedźwiedziego uścisku.
Harry wydał mały pisk przy tak mocnym ścisku i próbował uwolnić rękę. Kiedy mu się to udało poklepał blondyna po plecach.

Syriusz i Remus po prostu stali z boku śmiejąc się z zakłopotanego Harry'ego.
-Tak bardzo mi ciebie brakowało Harry.- Nawijał Draco.- Tutaj nie ma z kim rozmawiać.- Blondyn nadal nie zwracał uwagi jaką sensację robi.- To jest świetne, że mój najlepszy przyjaciel jest przy mnie z powrotem.

Harry pogłaskał go po głowie wolną ręką.
-Dobrze.- powiedział Draco, wreszcie go puszczając.- Przepraszam za to.
Usta Harry'ego drgnęły w nikłym uśmiechu.
Draco spokojnie cofnął się i wyprostował z godnością koszulę. Syriusz cofnął się po plecak by wręczyć go zakłopotanemu blondynowi.

- Byłem zaskoczony, to wszystko.- Starał się wyjaśnić Draco.
Syriusz zachichotał i wskazał nastolatką, aby wsiedli do samochodu. -Dobra, chodźmy na wczesną kolację, a następnie możemy spędzić resztę wieczoru w domu.
Draco pomógł przyjacielowi i gdy już siedzieli zadał pytanie.- Co to do cholery jest.- Spytał wskazując na gips.


                                                    ****************


        Cullenowie stali przy srebrnym volvo Edwarda obserwując rozmowę czarodziejów
- Tak więc, zielonooki jest starszy niż myśleliśmy.- Stwierdził Emmet.
- On jest przerażony.- Powiedział Jasper.
Alice kiwnęła głową.- Złamany.
Edward tylko dyskretnie obserwował Rosalie.